30 de agosto de 2005
XEITOSFALANARIO:
PALPIPÍ:
DÍCESE DAQUELA PERSOA QUE ACTÚA, FALA, OBSERVA, BAILA E ANDA DE XEITO EXASERADO. QUE SORRÍ TIMIDAMENTE E MIRA CASE SEMPRE PARA O CHAN. DÍCESE DAQUELA PERSOA QUE NACEU DO MAR E NON SE CONSEGUE DOMAR.
ex.dito poular: NON ME SEXAS PALPIPÍ
28 de agosto de 2005
27 de agosto de 2005
vigo-barcelona
Sen sabelo levo tatuadas no útero tódalas túas viaxes por terras internas.
Comprendo hoxe a túa dor,
o teu paso transparente e case imperceptible polo mundo,
o leve sorriso dun mirasol.
Levo tatuadas,
as túas olladas cosidas os meus naufraxios,
por iso,
dende ben nena teño tantas molestias no abdomen.
22 de agosto de 2005
os comedores de bocadillos
Graciñas por saborear os bocadillos que fago os domingos, por sorrirme e propoñerme matrimonio froito dese estado famento que provoca unha intensa tarde de praia.
E a pesar da resaca destes pasados días, graciñas por bailar e baialr detras dos tractores, en Cardedeu, en Gracia, en Numancia..., graciñas por recordarme que nesta ría non se esta mal de todo.
agora que voltei a tí
a mollarme na túa frescura
por máis que me entrego
sinto no meu embigo
tódolos naufraxios
que levo tatuados no lado dereito do útero
nese espazo amplo e silencioso que ule a salgado
ese lugar q ti habitaches, meu mar.
Agora que espida observo a miña sombra no canto da area, snto que a súa partida nesa viaxe de ría en ría é a miña viaxe vital.
A miúdo, nesta bitácora falo de choivas, fiestras, sillas que falan, mares que non mollan e outras luces máis ou menos intensas; máis detrás de todo isto agáchanse tódolos naufraxios, que con estas mans pequerrechas tentei afogar na miña partida.
En Barna, todo parece lonxe, e isa nen que escoitaba as conversas a través do chan que divide o seu cuarto do bar, está soterrada`por aquela nena cn voltaxe de muller que miraba as estrelas e a lúa nas noites de agosto, pedindo un a mor apaixoado co que bañarse espida nesas noites.
En Barna, nese mar que non molla, teño a facilidade de pechar portas e abrir fiestras inmensas.
Estou leda de estar estos días no sardiñeiro, máis eu sonche do mar, preciso ir de ría en ría, na procura desas estrelas que son os teus olliños pequerrechos petando no meu corazón nunha noite de agosto.
21 de agosto de 2005
este mar si que molla
18 de agosto de 2005
14 de agosto de 2005
12 de agosto de 2005
11 de agosto de 2005
DEBERIA HABER UNHA COPIA DE CADA unha DE VOS EN CADA LUGAR DO MUNDO
10 de agosto de 2005
pipa club
|
9 de agosto de 2005
A Isa
Louise Bourgeois
7 de agosto de 2005
A xentiña que mira por min nesta cidade, porq sei que lles gusta, porq e banda sonora das festas da nosa salita o vento
Ja sei beijar de lingua
Agora, só me resta sonhar
Ja sei onde ir
Ja sei onde ficar
Agora, só me falta sair
Nao tenho paciencia pra televisao
Eu nao sou audiencia para a solidao
Eu sou de ninguém
Eu sou de todo mundo
E todo mundo me quer bem
Eu sou de ninguém
Eu sou de todo mundo
E todo mundo é meu também
Ja sei namorar
Ja sei chutar a bola
Agora, só me falta ganhar
Nao tenho juiz
Se voce quer a vida em jogo
Eu quero é ser feliz
Nao tenho paciencia pra televisao
Eu nao sou audiencia para a solidao
Eu sou de ninguém
Eu sou de todo mundo
E todo mundo me quer bem
Eu sou de ninguém
Eu sou de todo mundo
E todo mundo é meu também
To te querendo como ninguém
To te querendo como
Deus quiser
To te querendo como eu te quer
oTo te querendo como se quer
TRIBALISTAS
pel da miña barriga
No somos mas que una gota de luz
una estrella fugaz
una chispa
tan solo en la edad del cielo
No somos lo que quisieramos ser
Solo un breve latir
en un silencio antiguo
con la edad del cielo
Calma, todo esta en calma
deja que el beso dure
deja que el tiempo cure
deja que el alma tenga
la misma edad que la edad del cielo
No somos mas que un mar
una broma de Dios
un capricho del sol
del jardin del cielo
no damos pie entre tanto tic tac
entre tanto big bang
solo un grano de sal en el mar del cielo
Jorge drexler
Eu sei que vou te amar
Por toda a minha vida eu vou te amar
A cada despedida eu vou te amar
Desesperadamente
Eu sei que vou te amar
E cada verso meu sera
Pra te dizer
Que eu sei que vou te amar
Por toda minha vida
Eu sei que vou chorar
A cada ausencia tua eu vou chorar
Mas cada volta tua ha de apagar
O que essa tua ausencia me causou
Eu sei que vou sofrer
A eterna desventura de viver
A espera de viver ao lado teu
Por toda a minha vida
Caetano Veloso
A miña saia azul
Deixe-me ir,
preciso andar
vou por aí a procurar rir
pra não chorar
quero assistir ao sol nascer
ver as àguas dos rios correr
ouvir os pássaros cantar
eu quero nascer,
quero viver deixe-me ir
preciso andar
vou por aí a procurar rir
pra não chorar
se alguém por mim perguntar
diga que eu só vou voltar
Marisa Monte
5 de agosto de 2005
este e o mar que non molla
Bonavales
Tantas noites, tantas tardes escoitándote, deixándote que me acaricies o embigo a pesares de que coñeces moi ben que non me gusta que entres así no meu mar.
Pasear polas tuas rúas é facerse líquida, é ser máis atlántica, é durmir entre as finísimas páxinas dun cogumelo, e ser insomniorizar, e...
Agora reposas alí calada, como unha pedriña no fondo do embigo.
Botoche en falta, máis e preciso curar as feridas dun embigo a piques de afogar.