28 de novembro de 2006

Bárbara di:

onte roubaronme o paraugas cando mais chovia
asi que busquei unha foto que me fixera ver a chuvia como algo bonito
porque tal e cmo cheguei onte a casa....

insomniorizar é fuxir en bicicleta...

levando por diante a todolos vellos que din que somos novos.
sair a rúa e atropelar as pernas dos que botan raices a beira da praia.

24 de novembro de 2006


Passa uma nuvem pelo sol
Passa uma pena por quem vê.
A alma é como um girassol:
Vira-se ao que não está ao pé
pessoa

23 de novembro de 2006

22 de novembro de 2006

collín as ceras blandas do meu sobriño brais e xa está.
non te preocupes máis, porque vou pintar de cores estos días grises.
e a pesar de todo, vas a sorrir.
a caro, a barbarilla e mais eu
vamos pintarche o sorriso mais naif
veña isa, colle as cores, imos mancharnos as mans.







vou pintarme os ollos


17 de novembro de 2006

Anaco do poema Ourizos de Joseba Sarrionandia

Non é doado atopar un punto axeitado de proximidade.

utopía







La utopía te aparta de tus horarios y de tus funciones....


te acerca a nosotras




mujeres creando


A loita de auga cos gas é contruir a nosa utopía, a vosa tamén

15 de novembro de 2006

sei q che a gustar leao, (toca aqí e escuita)




Te dejo con tu vida

tu trabajo
tu gente
con tus puestas de sol
y tus amaneceres

sembrando tu confianza

te dejo junto al mundo
derrotando imposibles
seguro sin seguro

te dejo frente al mar
descifrándote solo
sin mi pregunta a ciegas
sin mi respuesta rota

te dejo sin mis dudas
pobres y malheridas
sin mis inmadureces
sin mi veteranía

pero tampoco creas
a pie juntillas todo
no creas nunca creas
este falso abandono

estaré donde menos
lo esperes
por ejemplo
en un árbol añoso
de oscuros cabeceos

estaré en un lejano
horizonte sin horas
en la huella del tacto
en tu sombra y mi sombra

(Benedetti)

9 de novembro de 2006

O suicidio do sol (Pau)





Tan namorado quedou o sol da Costa da Morte, que todolos días ven morrer as suas augas

É unha delicia atoparte máis alá do sol.

8 de novembro de 2006

auga con gas



AUGA CON GAS NACE O 25 DE OUTUBRO DESTE ANO,

CUN NOME PROVISIONAL

E

UNHA UTOPÍA POLA QUE LOITAR

6 de novembro de 2006

bukowski



VERDAD
una de las mejores líneas de Lorca

es,
"agonía, siempre
agonía…"
piensa en esto cuando
mates una
cucaracha o
recojas un hoja para
afeitarte
despertando en la mañana
para
enfrentar el
sol


atopei esto entre os papeles

5 de novembro de 2006

ÉXODO. (ou tamén Tránsito IV)


madrugo, tomo o riguroso café con leite e léo no xornal:



-A min recórdame moito aquilo que dicía Bill Bryson, o escritor de viaxes, de que hai tres cousas que non se poden facer na vida...

A ver.

-Non se pode estafar á compañía de teléfonos, non se pode conseguir que un camareiro te vexa antes de que el decida verte, e non se pode, que é o que me recorda o seu libro, volver a casa.

Volver a casa, desde logo, é imposible. As outras dúas cousas non lle sei.

-¿E por que cre que pasa?

Porque unha vez que un marcha xa está marchando sempre. Ao volver tamén. Marcha de onde marchou.

-Pensei que o dicía porque nunca se volve ao mesmo sitio.

Nin volve a mesma persoa, tampouco. Pero é máis que iso. É que chega un momento en que só queda o tránsito. E aí estamos todos.

( anaco da entrevista de Roberto G. Méndez a Daniel Salgado )

Daniel Salgado asina "Éxodo" en Xerais Poesía


2 de novembro de 2006

1 de novembro de 2006





de entre la basura se gestó un sueño ...
de profunda belleza ...
por que lo mas bonito de un sistema podrido se encuentra entre la basura que genera ...

el individuo grupal envejece indignamente como el individuo particular.
la corrosión y la corrupción de una persona que se recarga para ocultar su degeneración (el proceso denigrante de su entereza humana) son similares al proceso de desmoronamiento de las sociedades.
solo acertó quien dijo: la arruga es bella (y quien la alisa la hace fea) este principio se deja ver en todas las facetas de nuestras sociedades, se hace fea y corrupta una sociedad al crecer y reproducirse, porque es consciente de haber perdido su origen, y en el abuso de ornamento cree encontrar el renacer de la belleza que le fue innata; pero cuando una sociedad o un individuo se pudre solo podemos encontrar la belleza en su aspecto menos disimulado, sea la calva evidente de una mujer decrépita o la basura que un sistema genera, son los únicos que se muestran sin tapujos, los unicos fieles a su esencia, a su origen, a su proceso natural, a su sino. la belleza está en la realidad y esta es mas real cuanto mas fea sea.

( E que certo é. Graciñas Nenonino, co teu permiso, esta homenaxe de beleza brutal )