pasou o inverno, e despois de tódolos sorrisos silandeiros tras os montes, a nudez daquel árbore, torna en cabalo verde para a esperanza. a felicidade de ser unha mesma, a de ser vós.
a caro, bárbara e pablo por tantos sorrisos destapados
2 comentários:
Anônimo
disse...
a ti por levarnos a coñecer outros mundos, a ti por preparar eses almorzos, a ti por falar tanto, a ti por ser ti
a tí, que falas tanto coma min, e temos a boa xente que nos sabe escoitar. esto ten que repetirse, pero noutro emplazamento e así continuamos falando de freaks e de xente rara que colecciona cascaras de caracol, jejje.
pasou o inverno, 
2 comentários:
a ti por levarnos a coñecer outros mundos,
a ti por preparar eses almorzos,
a ti por falar tanto,
a ti por ser ti
a tí, que falas tanto coma min, e temos a boa xente que nos sabe escoitar.
esto ten que repetirse, pero noutro emplazamento e así continuamos falando de freaks e de xente rara que colecciona cascaras de caracol, jejje.
Postar um comentário