22 de outubro de 2007


sempre o dixen,
dende fai ben de anos;

que non se poden dicir certas palabras ou denostar certas accións,
por que despois ,
por algún motivo de xustiza máxico-fedella,
todo vólvese cara tí,

e así o que unha vez negaches,
hoxe convertese en afirmativo presente,

ou neste caso a palabra que pronunciaches
faise protagonistas dos teus pasos nos vindeiros días.

ABANDONO

ALGÚNS XA PENSARÍADES QUE o anterior POST ERA O DERRADEIRO,
DESPOIS DE TANTOS DÍAS SEN SABERES DE MIN;

ATA ALGUN PENSOU (con razón)
QUE O POST ERA FRÍO DEMÁIS PARA UNHA DEPEDIDA,
DESPOIS DE TANTAS VERBAS E MOITOS MÁIS PÍXELES COMPARTIDOS.

Non, non, non abandonei polo de agora este insomnio,
máis cumpriuse o "post";

abandonei a miña vida en noite;
tamén o meu insomnio edénico que é o meu fogar no Viñao ( aínda que so por dous mesiños)
e abandonei tódalas nostalxias da miña volta a Galiza da que xa se cumpriu un ano,
aquilo xa queda lonxe,
agora teño novas noltaxias!
encantame nostalxiar!
Novo traballo, novo horario, nova cidade, novos proxectos, nova estación.

pois a pesares dos abandonos,
iste insomnio continúa,
por un par de meses dende a cidade de Oza.


9 comentários:

Anônimo disse...
Este comentário foi removido por um administrador do blog.
Raposo disse...

Gústame ese verbo: nostalxiar.

Anônimo disse...

...hai prsoas coma ti que converten os abandonos en novos procesos e proxectos cheos de vida e de ledicia, os abandonos están para enchelos de de sorrisos, como os teus..un biquiño guapa¡

Pau disse...

Pois benvida de novo a cidade dos "nenos"

insomniorizar disse...
Este comentário foi removido pelo autor.
insomniorizar disse...

eu nostalxio
ti raposo nostalxias
i el nostalxia.
encantame nostalxiar para coller forzas e camiñar relaxadamente.
a nostalxia axudame a saír da rutina que por veces o invade todo, axudame a non esquencer quen son eu e de que lugar veño.
a nostalxia axudame a ser máis creativa no mañá

insomniorizar disse...

e para lavapies e pau, un bico enorme, por atopalos nos cruces de camiños da cidade dos nenos.

Torreira disse...

Encántame a maneira que tes de debuxar nostalxias...

Pau disse...

Pasate polo meu blog que teño un recado para ti.