19 de junho de 2007
13 de junho de 2007
12 de junho de 2007
na exposición de Tamara Lempicka....


11 de junho de 2007
a esquerda do carballiño
No sé si alguna vez les ha pasado a usted
pero el Jardín Botánico es un parque dormido
en el que uno puede sentirse árbol o prójimo
siempre y cuando se cumpla un requisito previo.

Fíjense que él acusa con ternura
3 de junho de 2007
o cuestionario proust
Xa fai un par de semanas que o amigo Marcos nos convidou a min e a outros bos amigos a responder a este xa famoso cuestionario no mundo blo. Dinlle voltas e voltas, para ofrecer unha resposta axeitada, ou mellor dito, o que é as repostas as preguntas tiñaas moi claraa; tan claras, como sinxelas, máis quería darlle un toque persoal.

OOOOOOOOOhhh, sen dúbida o meu enorme defecto é

e para convatir esa ansiedade rutinaria, paso os días sen sono inventándome

o meu soño de dita é

SEMPRE, SOÑAR.
e polo tanto o meu pesadelo, unha desgraza sería

Encántame esta pregunta, porque a tiven clarísma creo que dende que estiven no embigo da miña nai. Eu quixera ser...........................

Como todos sabedes, a miña cor é

aínda tamén sabedes que teño gusto polo azul, o verde e o vermello para os meus beizos
Como tódolos animais en xeral, gústanme .............................................................................................
encantanme as verbas de ..............
teño craro que
bueno, seguro que me esquezo a mais de un, pero os mais leídos e releídos son
e os nomes,
pois o meu que esta case en perigo de morte,
o dos meus mellores amigos da nenez,
outro porque me encanta a súa sonoridade,
outro pola miña avóa e irmá
e outro por ser nome de poeta
e o estado do meu espíritu por norma xeral, aínda que se soe revolver ante as numerosas inxustizas rutinarias.
E reflexo dese espiritu abstracto son as pinturas do
e..................................
rufus wainwright, the anthony and the jhonsons, dylan, sabina, gonzalez, björk, youssou n¨dour, serge gainsbourg, cristina rosenvinge con ´mi pequeño animal´ y lalalalala la la
non creo,non credo, no me creo nada de nada,
non ai feitos militares admirables, porque sempre se perde algo,
por que ai perdedores e gañadores
bueno, si creo en algo,
nos pequenos cambios que
producense día a día pola xente do meu día a día,
as pequenas loitas do local para promover un reforma social máis profunda,
de abaixo cara arriba, sen dúbida.
Creo nas utopías polas que traballamos día a día.
................................................................. ...