21 de março de 2007

neste día de poesía, quero celebrar a antipoesía

La antipoesía es una lucha libre con los elementos,
el antipoeta se concede a sí mismo el derecho a decirlo
todo, sin cuidarse para nada de las posibles consecuencias prácticas que puedan acarrearle sus formulaciones poéticas. Resultado: el antipoeta es declarado persona non grata.

Hablando de peras el antipoeta puede salir perfectamente con manzanas, sin que por eso el mundo se vaya a venir abajo.
Y si se viene abajo, tanto mejor,
esa es precisamente la finalidad última del antipoeta,
hacer saltar a papirotazos los cimientos apolillados de las instituciones caducas y anquilosadas.

Y aquí viene un paréntesis:
Tal vez en el método de combate sea, después de todo, donde estribe la diferencia entre poeta soldado y antipoeta:
el antipoeta se bate a papirotazos, en circunstancias de que el poeta soldado no da un paso sin su ametralladora portátil.
Por razones de carácter personal el antipoeta es un francotirador.
Lucha por la misma causa, pero con un método completamente distinto, sin negar al poeta soldado, colaborando con él desde lejos, aunque su método pueda parecer ambiguo.
por Nicanor Parra

4 comentários:

Raposo disse...

Esa folla a deriva, vencida pola corrente, buscando a luz. Asi somos nos nesta vida.
Fermosa foto.

Moralla disse...

Coincido co raposiño.
Esta foto é tan simple, pero tan tan fermosa!!
Encantoume o texto, verdadeiro e orixinal, certo como a vida.
moitas grazas Nena Insomne por vir o venres ao Liceo, agardo desfrutes do libro (anti)poético.
un abrazo luminoso
Y ;-)

Torreira disse...

Celebremos pois esta antipoesia poetica

Moralla disse...

Ola gata somnánbula. Como van as noites? eu quedei esta finde en Compos coa miña irmá e a miña sobriña toliña. Pasámolo moi ben, o tempo amarelo axudou, e as conversas de Henar tamén ! Un bico de día
Y :-)