8 de fevereiro de 2007

Isa está de cumpre

...
Te sentirás acorralada
te sentirás perdida o sola
tal vez querrás no haber nacido.

Yo sé muy bien que te dirán
que la vida no tiene objeto
que es un asunto desgraciado.

Entonces siempre acuérdate
de lo que un día yo escribí
pensando en ti como ahora pienso.

La vida es bella, ya verás
como a pesar de los pesares
tendrás amigos, tendrás amor.

Un hombre solo, una mujer
así tomados, de uno en uno
son como polvo, no son nada.

Pero yo cuando te hablo a ti
cuando te escribo estas palabras
pienso también en otra gente.

Tu destino está en los demás
tu futuro es tu propia vida
tu dignidad es la de todos.

Otros esperan que resistas
que les ayude tu alegría
tu canción entre sus canciones.

Entonces siempre acuérdate
de lo que un día yo escribí
pensando en ti
como ahora pienso.

Nunca te entregues ni te apartes
junto al camino, nunca digas
no puedo más y aquí me quedo.

...
Perdóname no sé decirte nada más pero tú comprende que yo aún estoy en el camino.
...
Y siempre siempre acuérdate de lo que un día yo escribí pensando en ti como ahora pienso.

José Agustín Goytisolo

7 comentários:

Xosé Manuel Carreira disse...

Pois parabéns a Isa.

Anônimo disse...

(felicidades amor ...
... apertariate coa ialma)





pi, teño falta de insomnio ...

Inchina disse...

¡Moitos parabéns! E ate pronto :)

Anônimo disse...

que curriña a foto! parabéns!

paideleo disse...

Parabéns e bonito blogo.

insomniorizar disse...

graciñas a todos polos parabens a miña amiguiña isa, que sei que isto lle da moita, pero que moitas forzas.

por certo, como chove!!!!!!!!!!!!!
sejuro que en sardiñeiro o río está a piques de asolagar o pobo.

Merda de governantes!
Concello=trapalleiros e caciques

Unknown disse...

Moitas grazas!!! Todo isto dame enerxía para seguir, nesos momentos (e diso baogas insomnes sabe moito) nos que os pes non seguen a miña alma.
Un ano máis no percorrido