12 de fevereiro de 2007

insomnio?

insomnio de noite e sono de día
vale! seino, non debería durmir durante o día, pero cada tres días ou así me boto unha xestiña ca luz do mediodía
contestación a natyara:
non, non, para min o insomnio non é malo, sinxelamente debemos de trasformalo en algo positivo.do insomnio naceu insomniorizar.fai un par de anos pasei unhas semanas sin apenas pegar ollo.Con moitos pesadelos; cada noite cando ía para cama, me puña moi furiosa e nerviosa, de pensar q o mellor esa noite non durmiría e o día seguinte estaría cansa.Aterrorizada polo que podía soñar.Un día farta de pasar esas noites de ansiedade; decidín levantarme e facer cousas útiles, que non podía facer durante o día, porq traballaba.Empecei a escoitar moitísima música a ver marabillosas películas, a escribir pequenos relatiños e a dibuxar, q me encanta. Así q pronto lle collín o gusto a eso de non durmir polas noites, o final estaba desexando q chegara a noite para poder facer todas esas cousas. e así sen darme conta, naceu insomniorizar, primeiro como filosofía, como momento propio. dicía: teño que insomniorizar o mundo. mimá o q se perde o mundo durmindo!ª!!!!despois coñecín os blogs e zas, naceu insomniorizar.a vida da moitas voltas,e mira!,agora escribo a deshoras, porque traballo de noite. ajora teño q ajuantar esperta. e despÓis de case un ano publicando de día no blog,( pronto recuperei o soño reparador) regreso a noite, que é misteriosa e silandeira.así q xa sabes, si unha noite non durmes:
INSOMNIORIZA O MUNDO, O TEU MUNDO.

13 comentários:

Moralla disse...

Gústame esta foto. Sinxela, ateigada de cores, alegre...
un bico durmmido
Yoli

Anônimo disse...

cambiei de sofá e xa verás que cómodo é este novo...espero a compartilo contigo

Marcos Valcárcel López disse...

Parabéns. Acabo de enterarme por Benito Losada, o director da Casa da Xuventude, que che tocou o número 8000 de socia desta dinámica entidade sociocultural ourensá. Creo que che mandan unha camiseta,que estaría ben que posteases para envexa dos lectores/as do blog. E qué sorte poder ser socio/a dunha cousa que agrupa a mocidade: quén tivese 20 anos menos...!

insomniorizar disse...

Que ilusión!!!!!!!!!!

eu o numero 8000, tan redondiño, tan ben feitiño como unha bola de pan de sardiñeiro que tanto me custa cortar.

Estos días ando moi apurada co traballo, e a cousa ademais está
a compricarse e non teño moito tempo nestas noites de insomnio para poñer un par de cousiñas que quixer que apareceran reflexadas neste recunquiño de blog.E como vedes nas fotos, os días estou aproveitandoos para durmir un chisquiño e atopar rincons fermosos desta cidade como a rúa do perigo e aldeas peculiares coma Tourón.

1º dende que me enterei o sábado polo Modesto do de Alejandro Finisterre , ando argallando algunha cousa bunita q por, pero, como dixen antes, ando atarefada, así q nun par de dias espero poñelo xa.

2º o mesmo xoves cando saín da casa da xuventude pensei en poñer algo especial no blog sobre estupendo trato recibido na casa da xuventude por parte do persoal e en especial por Rosa, que foi un soliño nunha tarde de inverno. así q ajora con máis motivos poñerei aljo.

un bico enorme

Alba Sandá disse...

Insomnio..o odio,pasame cada dous por tres, se listiña e non durmas sestas o mediodia, ou polo menos non fagas coma min, que me tumbo "unha horiña"e cando me dou levantado pasaron 3horitas..e o meu humor é absolutamente intocable..
Parabens por ese numero 8000

Anônimo disse...

noraboa palmiriña¡¡¡

q ben¡¡ e que número tan especial non? o 8.000¡, cantas cousas poden significar...alégrome moito e espero que disfrutes da camiseta, un biqiño

torredebabel disse...

parabens por ese numero 8000! se cadra, coa camiseta xa tes roupa ben bonita para durmir sen insomnio ;-)

insomniorizar disse...

moitas graciñas a todos polas felicitación. a verdade e q ser a socia 8000 das Casa da xuventude de Ourense é xenial e sinceiramente faime moitisma ilusión. coñecín a casa xa fai mái de 6 a nos cos dou bos amigos, o marcos e o Modesto, e alí coñecín tamén o Benito, o que dirixe esta casiña tan acolledora. anos despois voltei de visitante nunha excursión ca facultade de educación social de Compostela e sentín un pouco de tristura por non contar cun sitio así na miña terra. así que en canto me mudei para a cidade das chispas, non o dubidei. dixen, ajora q vou tar lonxe da miña casiña, preciso dun espacio onde acudir a distraer o sono e compartir inquietudes.
e así foi. a 8000- gustame o nº, e moi redondiño, como unha morea de burbullas, coma as narices dos paiasos, bueno, coma min.

en breve pondrei unha foto sorrindo ca camiseta.

insomniorizar disse...

hola natyara!

non, non, para min o insomnio non é malo, sinxelamente debemos de trasformalo en algo positivo.
do insomnio naceu insomniorizar.

fai un par de anos pasei unhas semanas sin apenas pegar ollo.Con moitos pesadelos; cada noite cando ía para cama, me puña moi furiosa e nerviosa, de pensar q o mellor esa noite non durmiría e o día seguinte estaría cansa.Aterrorizada polo que podía soñar.

Un día farta de pasar esas noites de ansiedade; decidín levantarme e facer cousas útiles, que non podía facer durante o día, porq traballaba.

Empecei a escoitar moitísima música a ver marabillosas películas, a escribir pequenos relatiños e a dibuxar, q me encanta. Así q pronto lle collín o gusto a eso de non durmir polas noites, o final estaba desexando q chegara a noite para poder facer todas esas cousas. e así sen darme conta, naceu insomniorizar, primeiro como filosofía, como momento propio. dicía: teño que insomniorizar o mundo. mimá o q se perde o mundo durmindo!ª!!!!

despois coñecín os blogs e zas, naceu insomniorizar.

a vida da moitas voltas,e mira!,agora escribo a deshoras, porque traballo de noite. ajora teño q ajuantar esperta. e despÓis de case un ano publicando de día no blog,( pronto recuperei o soño reparador) regreso a noite, que é misteriosa e silandeira.

así q xa sabes, si unha noite non durmes: INSOMNIORIZA O MUNDO, O TEU MUNDO.

Moralla disse...

BOTO DE MENOS UN NOVO POST INSOMNE DOS TEUS, RULA
UN BICO
YOLI :-)

Anônimo disse...

Pois para min as noites son para durmir e navegar por ese mundo irreal tan real

Anônimo disse...

me encanta la foto. es muy bonita.

tu acurrucada con la super manta de colores.

Muchos besos

Moralla disse...

AGARDAMOS POST, FERMOSA
BICO DE YOLI