PRIMEIRO POEMA
Distanciándote ollei da pequenez o faro;
perdín o seu tanxer co desistir da néboa ...
Tal como cha acollín heicha enmestar ó facho
clandestino daquel maino berrón que canso
dorme nos nus poiais que os temporais esfregan.
Alexandre Nerium ( Fisterra)
Do mesmo xeito que vexo como se alonxa o faro de min cando subo a chalana verde e roxa que vimos o outro día en oza,
así vexote marchar,
carjadiño de redes, de nasas.
Alí, nese mar interior,
encheras as redes de sal,
a que eu empregarei para cociñar os máis saborosos contos que che contarei cando visite esa túa alta mar. sorte mariñeiro!
Um comentário:
hei encher as redes de soños e ilusións e levareinos a terra para compartilos contigo
e repararei as redes como facían hai anos os redeiros da coruña, alá pola tardiña, vendo como se poñía o sol
Postar um comentário