Comería a túa alma
coma quen come un ovo
doce
novo
perfecto microcosmos no seu óvalo de nacre.
Pinga d’ouro
mandorla
comería a túa alma sen casca
a túa alma sen culleres
sen caducidade.
Eterno almorzo da nenez de aldea.
Sen saber e sen querer saber
as nigromancias da tersura
qué escuro demo agocha
nin milagreiro sabor
sen chegar a adiviñar sequera
qué foi antes:a túa alma
ou a galiña.
Estíbaliz Espinosa (A Coruña, 1974).
Nenhum comentário:
Postar um comentário