merendiñas

Ai, que nostalxias me entran cando recordo as merendiñas!

O outro dia, aproveitamoslos meus sobriños e máis eu, para ir dar unha voltiña polo Pozo dos Fumes, unha das moitas rutas que saen da inquietante vila de Pazos de Arenteiro. E clero, o final da ruta, miña irmá viña carjadiña ca mernda dos rapaces e ooooooooohhhhhhhhhhh! que envexa, de repente acordeime das saborosas merendas que me preparaba miña nai, si, eso de sair do cole e ala, corre corre, para ir a picar esos anaquiños de queixo de tetilla con membrillo!!!

que rico que rico!
agora os meus sobriños, o pablo e o Jorge, que te son moi bos comedoriños, desfrutan do seu bocata de queixo untable con pavo, outros prefiren seicade nocilla, e outros que eu sei, prefiren un bocadillo de pan de cea, con boa cecina, ou bo chourizo picante picante.

E vos, que merendabades!