Xa fai un par de semanas que o amigo Marcos nos convidou a min e a outros bos amigos a responder a este xa famoso cuestionario no mundo blo. Dinlle voltas e voltas, para ofrecer unha resposta axeitada, ou mellor dito, o que é as repostas as preguntas tiñaas moi claraa; tan claras, como sinxelas, máis quería darlle un toque persoal.
OOOOOOOOOhhh, sen dúbida o meu enorme defecto é
e para convatir esa ansiedade rutinaria, paso os días sen sono inventándome
o meu soño de dita é
SEMPRE, SOÑAR.
e polo tanto o meu pesadelo, unha desgraza sería
Encántame esta pregunta, porque a tiven clarísma creo que dende que estiven no embigo da miña nai. Eu quixera ser...........................
E por suposto, fai a penas unha semana que alcancei un dos meus soños de nena, vivir eu soíña nunha casiña no medio do monte, así que eu desexo vivir, onde vivo agora, na beira do ...
Como todos sabedes, a miña cor é
aínda tamén sabedes que teño gusto polo azul, o verde e o vermello para os meus beizos
Como tódolos animais en xeral, gústanme .............................................................................................
encantanme as verbas de ..............
teño craro que
bueno, seguro que me esquezo a mais de un, pero os mais leídos e releídos son
e os nomes,
pois o meu que esta case en perigo de morte,
o dos meus mellores amigos da nenez,
outro porque me encanta a súa sonoridade,
outro pola miña avóa e irmá
e outro por ser nome de poeta
e o estado do meu espíritu por norma xeral, aínda que se soe revolver ante as numerosas inxustizas rutinarias.
E reflexo dese espiritu abstracto son as pinturas do
e..................................
rufus wainwright, the anthony and the jhonsons, dylan, sabina, gonzalez, björk, youssou n¨dour, serge gainsbourg, cristina rosenvinge con ´mi pequeño animal´ y lalalalala la la
non creo,non credo, no me creo nada de nada,
non ai feitos militares admirables, porque sempre se perde algo,
por que ai perdedores e gañadores
bueno, si creo en algo,
nos pequenos cambios que
producense día a día pola xente do meu día a día,
as pequenas loitas do local para promover un reforma social máis profunda,
de abaixo cara arriba, sen dúbida.
Creo nas utopías polas que traballamos día a día.
................................................................. ...
9 comentários:
Moi orixinais e ben traballada as respostas: convertiches o cuestionario nunha excusa para desenvolver a túa creatividade. Parabéns.
Isto é fermosísimo!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Xúroche, unha auténtica peza de arte: XOIA
Bicazos, entre aplausos XIGANTES
Y ;-)
graciñas!!!!!!!!!!!!
aahhhhhhhhh, un bico para a eire, ánimo.
Qué fermosura de arte levada á súa máxima expresión! Parabéns, Totó, nótanseche ben as lecturas (é broma). Ti si que es poeta, con maiúsculas. Un biquiño de chucurruquinco.
Foder Palmiriña, que fermosura. Levabas tempo sin escribir pero o tempo agardado ben mereciu a pena.
Relerei este post varias veces porque é unha autentica delicia, visual, e pensativa. Leer esto provocoume sumirme nun pequeno sono no que moitos recordos volveron a miña cabeza. UN BICO
fermoso, como xa foi dito. Pero non por iso menos fermoso!
Sin duda conseguiste el toque personal, eres un arbolillo hermoso, de los que se ven desde la distancia.Necesitaba sacudirme, gracias.
Tarde e mal chego aqui pra decirlle srta que este é un dos post mais fermosos que levo mirado no blogomillo.Fermoso,fermoso,fermoso.BICOS (como gustei del...non cho dixen?)
graciñas. o meu lema sodes vós
Postar um comentário