"A Costa da Morte non pensa no AVE, pensa en poder chegar en autobus a Santiago nunha hora e media e non en catro"

di o amigo Manolo, Alexandre Nerium, nunha máis que interesantísima conversa que sae publicada estos días en Vieiros.

Cal é a Nocturnidade do Sal?
Nocturnidade é a realidade cotiá na que está inmersa a Costa da Morte, na que estamos mergullados, a que está dentro de nós. É a nosa vida. E o libro leva tamén un subtítulo, que é Trala raxor do día. Se te fixas, o poemario vai dende a raxor, que é a primeira palabra, ata a auga tinta. Os mariñeiros non se rexen pola claridade do día, nin polo resplandor do sol, os mariñeiros réxense pola auga. Cando lle chega a luz do sol, a auga faise transparente, até que acaba na auga tinta, que é cando volve perder a transparencia, e por iso se rexen os mariñeiros, polas augas e tamén polas mareas. O día importa pouco na pesca, como non importa por exemplo o outono. Os mariñeiros miran sempre para o mar, o que miran son os temporais que lles afectan a eles, no lles importa moito que caian as follas, o outono como se ve desde terra. Mírase cara ao mar, que de onde veñen os malos tempos e o inverno. En Fisterra dise por exemplo 'ao chegar a Xunqueira, o inverno cheira'. A partir do quince de agosto xa empeza o inverno, que non o outono.

Sen dúbida, un dos libros máis esperados por estas augas, que xa empezan a cheirar o inverno. Moitas gracias Manolo polas túas verbas, o teu carisma, e o sorriso da túa familia e como non da tartaruga ben mantida do francisquiño!