21 de março de 2007



estabamos ansiosos pola súa chegada, e por fin, aí viña...co seu arrecendo a melanina

2 comentários:

Anônimo disse...

...e alí chegaron os dous a Vilaverde...éramos en total catro duendecillos enchendo de ledicia o pobo...nunha soa mañá levantamos contos...ilusións...sobre aqueles muros de pedra...que tanto nos dicían...as portas e fiestras te invitaban a entrar e a seguir escribindo o presente da vila...e ahí seguimos...poñendo pedras das que perduran para sempre cada vez que visitamos Vilaverde

Anônimo disse...

Una maleta, unos compañeros, un lugar de partida .... solo nos falta un destino .... ¿El fín de la tierra? ....

Muchos besos compañeiros

El portador de la maleta