Porque eu sei que todo é un proceso de esperar
e doerse.
A distancia sei que pode reducirse coa estratexia
e a beleza entraña, de seu, unha ferida.
Constrúo un leito de cravos pra cravarme.
Mato o tempo, redúzoo.
Fago da casa un leito de faquires.
Sangro
nubes.
O libro dos cans
Estevo Creus
2 comentários:
Que foto máis bonita,bicos
je, que curioso, porque cando a saquei acordeime de tí e sabía que che ía justar.tamén a teño en B/N. esta fin de semana tarei por Sardiñeiro e semana santa tamén, a ver se nos vemos, aínda que sexa detras dos obxectivos.
Postar um comentário