eu no reflexo
25 de outubro de 2005
o bosque inundado.
atpei fai uns día a conxunción das nosas historias: o meu mar, o estado líquido do meu corpo e o bosque, a árbore chea de buratiños como os da túa espalda.
redes de arrastre
levo nas miñas cadeiras redes de arrastre,
todo ven tras de min,
vida
e morte,
danos irreparabeis
cada un dos pasos pequerrechos que dan os meus calcetíns de raias levan consigo a ferida
e o mar
ise criminal do que me fala jean genet
o mar alonxase,
é como se a ría se esgotase
9 de outubro de 2005
preciso que estes esperandome detrás de tódalas fiestras dos trens que chegan con retraso, que me des un bico na meixela .
eu mentras prometo estar sentada, nunha esquina do chan, esperando a que todalas fiestras de todolos tren chegen a ningures con demora e fame, con musicas repetidas e ansias espidas de deborarte todolos buratos negros que levas tatuados nas costas.
