tag:blogger.com,1999:blog-13630432.post4077923377384652723..comments2023-10-09T15:52:20.247+02:00Comments on insomniorizar: entre os vivos e os mortosinsomniorizarhttp://www.blogger.com/profile/12952201710147964922noreply@blogger.comBlogger5125tag:blogger.com,1999:blog-13630432.post-57920805299613260892008-03-26T11:57:00.000+01:002008-03-26T11:57:00.000+01:00Vivirá sempre, querida Palmira, pois o seu exemplo...Vivirá sempre, querida Palmira, pois o seu exemplo permanecerá nas nosas retinas indefinidamente. O teu avó tivo sempre as virtudes que definen ás persoas de ben. O seu talante, a súa calidade humana e, sobre todo, a súa bondade infinita farán que nunca nunca os que tivemos o privilexio de o coñecer poidamos olvidalo. Se existen no mundo persoas con altura moral, o teu avó é, sen dúbida, unha delas. Así que moito ánimo que a viaxe tan só é de ida. Volverémonos encontrar con el nalgún lugar da casa que hoxe somos.<BR/>Biquiños a toda a familia.<BR/>ModestoAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-13630432.post-11326953583392286962008-03-24T20:50:00.000+01:002008-03-24T20:50:00.000+01:00que razón teñen as palabras que anónimo verquiu ne...que razón teñen as palabras que anónimo verquiu nestas augas!<BR/><BR/>tes razón, o meu avó é desos mortos que viven no mundo, nas verbas dos que beberon do viño que tan ben servia o meu avó.<BR/><BR/>O lestón vive nas historias de tódolas mulleres e homes que día tras día, vides a contarnos as historias que o lestón acompañaba cos pinchos de tortilla!<BR/>Graciñas a todos vós, por que o Lestón sen dúbida vive no mundo!<BR/><BR/>as bagoas insomnesAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-13630432.post-75473561690297698892008-03-18T23:57:00.000+01:002008-03-18T23:57:00.000+01:00Ánimo,eu tamen sufrin pérdidas de este tipo e sei ...Ánimo,eu tamen sufrin pérdidas de este tipo e sei ben o que se sufre.<BR/><BR/>"No son los muertos los que, en dulce calma, la paz respiran de la tumba fria. Muertos son los que tienen muerta el alma y viven todavía. No son los muertos, no, los que reciben rayos de luz en sus despojos yertos. Los que mueren con honra son los vivos. Los que viven sin honra son los muertos. La vida no es la vida que vivimos, la vida es el amor y es el recuerdo. Por éso hay muertos que en el mundo viven y hombres que viven en el mundo, muertos".Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-13630432.post-81249994428270338042008-03-17T12:44:00.000+01:002008-03-17T12:44:00.000+01:00Anegou de tristura o mar a poza... Vogo...Anegou de tristura o mar a poza...<BR/> Vogou da bruma o cego desconsolo<BR/> até desalcanzarte.<BR/> Cuspiu a sede toda que enviara<BR/> unha tarde sen ás feita xaneiro.<BR/> Coas poutas de alimaria<BR/> sen afiar, aínda<BR/> vén descunchar da noite o teu poema.<BR/> Non o soubeches.<BR/> Levoute nel tras irse coa resaca.<BR/> Nin sequera o pensou...<BR/> saber que despetaras para sempre.<BR/><BR/> Alexandre Nerium<BR/><BR/>Draciñas circoalienigena polo abrazo atlántico que deu de mamar o traballo que meu avó deixou para nos.<BR/><BR/>Gracias tamén a Alexandre e a súa familia, polos seus ollos cómplices e sinceiros, polos cafés, e por estár alí sentados, fitando como as mans frias tornaban amarelas como o enferruxamento dos anzois.insomniorizarhttps://www.blogger.com/profile/12952201710147964922noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-13630432.post-3498158393686979812008-03-17T10:47:00.000+01:002008-03-17T10:47:00.000+01:00O Poder do Dragón Nun triste e escuro día un de...O Poder do Dragón <BR/><BR/> Nun triste e escuro día <BR/>un dedo enfurecido <BR/>atopou a distancia <BR/>afundida no olvido, <BR/>un golpe traizoeiro, <BR/>un mundo enmudecido, <BR/>o corazón queimado <BR/>dun pobo mal ferido <BR/>que ve como o dragón <BR/>asume o poderío. <BR/><BR/> A vida sofre insomne <BR/>o látego asasino, <BR/>a fame faise dona <BR/>dun vello desvalido, <BR/>un neno abandonado <BR/>chorando o seu destino, <BR/>unha nai impotente <BR/>rasgándose o vestido <BR/>que ve como o dragón <BR/>sostén o poderío. <BR/><BR/> Un cárcere calado, <BR/>un home sen sentido, <BR/>un carro de combate, <BR/>a nave sen mariño. <BR/><BR/> Un fusil levantado, <BR/>un desaparecido, <BR/>o paredón da morte, <BR/>co sangue no camiño <BR/>que ve como o dragón <BR/>demostra o poderío. <BR/><BR/> As gorxas que se funden <BR/>buscando o ser querido, <BR/>a liberdade aclama <BR/>o tempo xa perdido. <BR/><BR/> Cos puños sempre ergueitos <BR/>o pobo enaltecido <BR/>esperta dese inferno <BR/>de loita adormecido <BR/>e así vese o dragón <BR/>perder o poderío. <BR/><BR/>ALEXANDRE NERIUMAnonymousnoreply@blogger.com